Czasy są takie, iż znowu trzeba sobie powiedzieć, że wszyscy jesteśmy Żydami, że wszystkimi nami handlują w Sarajewie, że wszyscy znaleźliśmy się na scho­dach zawieszonych w kosmosie, które prowadzą znikąd donikąd, że nie zamie­szkamy globowej wioski, którą nam się proponuje, ale pozostaniemy na zawsze owym wędrownym przemykającym się po spustoszonej peryferii świata teatrem, który rozkłada swój kuglarski dywanik nie na placach - jak to ongiś bywało - paryża, ale na jego nawiedzanych przez duchy zewnętrznych obrzeżach i skrzy­żowaniach dróg, gdzie wciąż jeszcze wszystko zdarzyć się może.

Mieczysław Porębski