scenariusz: Andrzej Wełmiński
reżyseria: Andrzej Wełmiński
scenografia: Andrzej Wełmiński
kostiumy: Teresa Wełmińska
opracowanie dzwięku: Krzysztof Dominik
asystent reżysera: Andrzej Stende
Spektakl zrealizowany z zespołem Teatru Polskiego w Bydgoszczy.
To przedstawienie przedziałowe inspirowane dziwnymi nowelami Stefana Grabińskiego. Wiezieni w obszary „wyjęte spod kontroli rzeczywistości” podróżni w przedziałach snują swe opowieści…Otwiera się „ciemna sfera” psychiki ludzkiej, zjawiska szaleństwa i obłędu, rozdwojenia osobowości, somnambulizmu, katalepsji i oczekiwanie na coś niesamowitego, co się czai i skrada w milczącej ciszy i ciemności.
Wątkiem wiążącym różne epizody jest podróż, która zmierza ku swemu przeznaczeniu: do nieuchronnej katastrofy…Udało się w tym spektaklu osiągnąć podobny efekt jak w filmie Braci Lumiere – „Wjazd pociągu na stacje w Ciota”. Główną machiną spektaklu były tu tory kolejowe rozkładane w czasie spektaklu przez ekipę techniczną – tak jak dzieci rozkładają tory swej kolejki elektrycznej w pokoju dziecięcym. Tory wychodziły poza scenę i urywały się nad głowami widzów, gdzie miejsce miała kulminacyjna scena spektaklu – katastrofa.
Monterzy – Wojciech Kalwat, Witold Szulc, Wiesław Kowalski
Urzędnik zwany Naczelnikiem – Andrzej Błaszczyk
Smoluch – Wojciech Kalwat
Piecowy – Andrzej Stendel
Węglarz – Czesław Lasota
Pasażerowie pociągu widmo – Małgorzata Witkowska, Magdalena Kusińska, Piotr Siciński, Waldemar Czyszak, maria Walden, Aleftyna Gościmska, Wanda Ostrowska, Piotr Milnerowicz, Krystyna Bartkiewicz
śp. Majster Kalina – Piotr Milnerowicz
Czeladnik Biedroń – Wiesław Kowalski
Czeladnik Osmółka – Witold Szulc
Wyrak Biały – Czesław Lasota
Jerzy Szamota – Waldemar Czyszak
Zmaterializowane obiekty rojeń Szamoty:
Zjawa ulotna – Małgorzata Witkowska
Zjawa cielesna – Magdalena Woźniak
Zjawa przewrotna – magdalena Kusińska
Naoczny świadek katastrofy – Piotr Milnerowicz
Dyrektor Teatru – Wiesław Górski