URANIA
Wystawa prac Teresy & Andrzeja Wełmińskich
Galeria Floriańska 22
01 - 15 październik 2019
ASHES
Theater Workshop
by Andrzej and Teresa Welminski
Johan Knuts
Tine Roggeman
Amber Janssens
Charlotte Wellens
Laurian Callebaut
Liesbeth Mulkers
Lynn Vandenbroeck
Charlotte Verlinder
Anke Jochems
Janna van Mingeroet
Matthias Van de Brull
Sander Van den Broeck
Sarah Vandaraa
Helen Desmet
Emma De Saedeler
ASHES /POPIOŁY/
Utwór nie ma fabuły…
Uwertura
w kręgach światła dostrzegamy figury pochłonięte swoimi czynnościami, we wnętrzach rożnych pomieszczeń rozgrywają się sceny jak gdyby podglądane przez okna:
1. Bolesne rozczesywanie - postać rozczesująca włosy siedzącej na krześle kobiecie może córce?, matce?, babci?
2. Bandaże - trzy kobiety może pielęgniarki?, w pośpiechu drą na wstęgi białe płachty płócienne, każda wstęga jest starannie zwijana i pieczołowicie układana w małej walizeczce, kobiety porozumiewają się szeptem może żeby nikogo nie obudzić
3. Popiół – dziewczynka o smutnym spojrzeniu przesypuje go bez końca, to chyba jedyna zabawka tych ponurych czasów
4. Nasz dom daleko stąd – ciągłym ruchem przesuwa się na horyzoncie i ginie z pola widzenia jak zabudowania oglądane z okien jadącego pociągu, odległy i mały jak zabawka.
Kubo- futurystyczne Intermedium
Wieża obserwacyjna dyżurny obserwator śledzi sytuację na przedpolu przez lornetkę
Transzeje, fortyfikacje i umocnienia albo techniki przenoszenia worów - mówiono wówczas: wojna się skończy gdy zabraknie Belgii do sypania jej do worków…
Bezwzględna machina historii - Nie żyją już weterani tamtej wojny – ale mamy protezy pamięci zbiorowej, to sztucznie stworzona pamięć ruchomych obrazów - filmy archiwalne.
Plan filmowy, jego statyści i rekwizyty
Widma z 1914
Wszyscy polegli
Dziewczynka i jej zabawka
Manifest śmierci wg. Tadeusza Kantora
Zaciemnienie
Gaz – scena baletowa
… sama zgroza, która urągała wszelkiej ludzkiej fantazji. Ludzie, zmagający się w śmiertelnej walce, wleką się na czworakach i jak w obłąkaniu rwą na ciele odzież. Jeden leży, wczepiwszy palce w ziemię, drugi obok z szeroko otwartymi źrenicami. W oczach jego zastygło przerażenie przed niepojętym. Świszczące zatrute oddechy mówiące o niezmiernej męce konających. Niebieskie, sine wargi, sine białka, w kątach ust żółta piana. I nieopisana groza na twarzach!...
Max Wild
Płonąca biblioteka
Zostały tylko popioły
Studenci z Leuven czyli Powrót do realności